Umut bir güvercinin kanadında. İstiyoruz ki çok uzaklara uçmasın güvercinimiz. Penceremizin önünde kalsın. Ama her bombada irkiliyor, çırpıyor kanatlarını. Biliyoruz ki umudumuz kaçıyor elimizden. Ama yaşamak için ihtiyacımız var ona. Ne bu topraklardan, ne insanca yaşamaktan umudumuzu kesme lüksümüz yok. Bizi belki de en iyi anlayacak ülkeler Afrika’da. Afrika insanlarının maalesef ki en iyi bildiği şey güvensizlik, tedirgin yaşamak. Yıllarca sömürünün, silah seslerinin, sürekli korkunun içinde yaşadılar. Ama umut etmekten vazgeçme şansları olmadığını biliyorlar. Bu yolda en büyük gücün sporun birleştirici kuvveti olduğunun da farkındalar. Ve bunu Avrupa’daki baskıya karşın sürdürüyorlar.
Evet, Avrupa futbolunun, kulüplerin, taraftarların, antrenörlerin en sevmediği yıldayız. Afrika Uluslar Kupası yılı. Bir kıtanın umudu, insanların birleştirici gücü. Ama duygular Avrupa kıtasıyla karşılıklı değil. Çünkü futbol endüstrisinin iplerini elinde tutan Avrupa’daki kulüpler, futbol takvimin tam ortasında, şampiyonluk yarışında yara almanın en müsait kılındığı mevsimde, Afrika kökenli oyuncularını yitirme kabusunu iki senede bir yaşıyorlar. Ama dedik ya aslında bu kupa, koca bir kıta bir umudun simgesi.
DROGBA’DAN ODEMWİNGİE’YE
Drogba’nın iç savaş durduran “Bayanlar baylar, Fildişi Sahili’nin kuzeyindekiler, güneyindekiler, merkezindekiler, batısındakiler… Biz bugün tüm Fildişi halkının bir arada var olabileceğini, tek bir amaç uğruna futbol oynayabileceğini gösterdik. Kutlamaların insanları birleştireceğini gösterdik. Size dizlerimizin üzerinde yalvarıyoruz… Affedin! Af edin! Af edin! Afrika’da bunca zenginliğe sahip bir ülke savaşa sürüklenmemeli. Lütfen silahlarınızı bırakın. Seçimlere gidin” açıklaması sporunu gücünün en net ve klasik kanıtı. Yani sporun özelinde futbolun gücüne inanmak Kara Kıta’nın alın yazısı gibi. Tüm Avrupa’nın içinden sinkaflı düşünceler geçirdiği Afrika Uluslar Kupası için Peter Odemwingie’nin açıklaması ise daha yalın, daha naif: “Afrika Kıtası için en büyük birleştirici güç futbol. Bunu unutmamamız lazım. Biz futbol sahasından milyonlarca insana umut veriyoruz. Bu sebeple herkesin bize ve bu kupaya destek olması gerekiyor.”
Odemwingie şu an 35 yaşında. Nijerya adına 4 kez Afrika uluslar Kupası’na katıldı. Kariyeri boyunca, Fransa, Rusya ve İngiltere’de forma giydi. Helen İngiltere’de Championship’te yer alan Rotherham United’da oynuyor. Bir çoğumuzun burun büktüğü, empati yapmayı hiç düşünmediğimiz bir konuda omzumuzdan tutup bizi silkeleyen cümlelerin sahibi o. Futbol, Kara Kıta için bir hayale ulaşmanın aracı. Yıllarca sömürüyle, savaşlarla, açlıkla, tedirginlikle yaşamış olan bu toprakların insanları için köprüden önce son çıkış belki de futbol. Hayata, herkesin hakkı olan normal hayata tutunmanın, kaygıları bir an olsun unutmanın sembolü.
UMUT GABON’DAN YÜKSELECEK
Şimdi bu umut Gabon’da bir kez daha yeşerecek. Bir kez daha Avrupa futbol endüstrisinin homurtuları arasında, kendi hikayesini yazacak Afrika. Yıldızlar çıkaracak, bu toprakların varlığını bir kez daha vurgulayacak ama en önemlisi koca bir kıtaya umut aşılayacak, kısa bir süreliğine de olsa dinginlik getirecek. 14 Ocak’ta başlayacak serüven, 5 Şubat’taki finalle nihayete erecek.
Kısacası Afrika’dan bir kez bir kuş havalanacak. Tüm kuyruğuna takılanlarla birlikte umuda uçacak. Umarım ki o kuş bu topraklara da uğrayacak. Sporun birleştirici ve sakinleştirici tozunu serpecek üstümüze. Sakin güçle, aklıselimle, bir arada ama gerçekten bir arada durarak sorunları aşabileceğimizi gösterecek bize. O zaman kahramanlarımızın ardından ağlamak zorunda kalmayacağız belki, o zaman bu ülke insanına yakışır şekilde kardeşçe, elle ele yaşayacağız. Sporun suya attığı barış taşı, dalga dalga tüm ülke sathına yayılacak.