1- FARC, Bir gerilla örgütü ile silahlı mücadele sürdürmeyle genel seçimlerin ne kadar farklı bir şey olduğu gerçeği ile karşı karşıya kaldı. Daha önce Guatemala’da eski bir gerilla lideri bu durumu bana ‘Düşünün ki daha önceden futbol oynuyordunuz şimdi basketbol oynuyorsunuz’ diye açıklamıştı.
2- "Eğer anlaşma olmasaydı FARC, bu sayıda (5 senatör-5 parlamenter) ile mecliste temsil edilemezdi" genel tespiti tam olarak doğru değil. Çünkü Kolombiya seçim sisteminde, yerliler (İndianlar) ile Afro-Kolombiyalıların ayrı kotalı hakları var. Yani onlar kendi topluluklarının adayları arasında yapılan bir seçimle geliyorlar ve aldıkları oy oranları farklı. Özellikle yerliler arasında etkin olan FARC’ın bu Afro-Kolombiyalılar ve yerliler için ayrılmış delegeleri ile meclise girmeleri söz konusuydu.
3- 'O zaman, oralardan niye yüksek oylar alınmadı?' sorusu da, aksine verilmiş garantinin bu oy oranını azaltmasıydı. FARC temsilcileri zaten meclise katılacağından, bu oylar bu seçimden en büyük kazançla çıkmış Yeşillere ve sol koalisyona yöneldi. Ayrıca senato üye sayısı FARC için artırılmıştı, yani var olan üyeler arasında bir seçim değildi bu. Senato ve parlamentonun çoğunluğunun bir önceki mecliste ya senatör-parlamenter ya da senatör-parlamenter akrabası olduğunu düşünürseniz bunun önemi daha iyi anlaşılabilir. Yani seçmenler bu garanti ile geleneksel seçim tercihlerini değiştirme ihtiyacı duymadılar bile.
4- Kolombiya’da son nüfus sayımı eski sağcı başkan Uribe zamanında 2005 yılında yapıldı. Hâlâ 82 belediyenin 28’inde nüfus ve seçmen sayısı bağımsız gözlemcilere göre çok şüpheli ve çok büyük düzeylerde seçim yolsuzlukları yapılıyor. Paramiliter grupların baskıları ve mafya gruplarıyla yapılan toplu anlaşmalarla satılan oylar seçimlerde çok belirleyici. Sadece 17 Mart 2017 ile 18 Ocak 2018 arasında, yani bir yıl bile dolmadan 2 milyon Kolombiya vatandaşı kimliğini 'kaybetti'!
5- FARC seçimlerden sonra yayınladığı deklarasyonda ve liderlerin açıklamalarında, ‘Barış içinde mücadeleye’ devam edeceklerini söyledi. Kendilerinin sadece bir seçim partisi olmadıklarını köylülerin, işçilerin, halkın, her toplumsal mücadelenin içinde yer alarak yeni bir Kolombiya yaratacaklarını söylediler. Artık bu mücadelelerin temsilcileri vardı yani mecliste...