‘Dert başka’

DİYARBAKIR - Diyarbakır’daki 1 Mayıs kutlamalarını beş yıldır izliyorum. Her defasında Newroz miting alanını dolduran 100 binlerce kişinin neden 1 Mayıs’a katılmadığını soruyorum kendime ve etkinliğe katılan başkalarına. Cevap, her defasında, “Dert başka” oluyor. “Dert başka”dan kasıt, elbette Kürt halkının kendi meseleleri. Bu cevaba aklım pek yatmadığı için olsa gerek, Newroz kalabalığının çeyreğini 1 Mayıs alanında görememek üzücü oluyor. Elbette bu yıl gerçekleşen 1 Mayıs mitinginin üzerinde Olağanüstü Hal’in (OHAL) gölgesi de vardı. “Ya işsiz kalırsam” endişesinin bir kâbus gibi emekçilerin üstüne çöktüğünü hatırlayacak olursak, katılımcı sayısının düşüklüğü biraz daha anlam kazanıyor.

Bu yıl İstasyon Meydanı’nda toplanan kalabalık da zayıftı. DİSK, KESK, TMMOB ve TTB tarafından organize edilen etkinliğe HDP, DBP, EMEP, ESP ve diğer sosyalist partilerin yanı sıra LBGTİ bireyleri, Diyarbakır’da yaşayan Ermeniler ve sivil toplum örgütleri de katıldı.

Katılım zayıf olsa da polis gücü tam tekmil alanın etrafını kuşatmıştı. Alana çıkan ara yollar TOMA’larla kapatılmıştı. Alana geçenler iki polis noktasında üst aramasından geçirilerek alındılar. Polis, kitlenin attığı sloganlara tertip komitesini ‘uyararak’ müdahale etti. bu nedenle programı sunanlar sık sık tertip komitesinin belirlediği sloganlar dışında slogan atılmamasını rica etmek zorunda kaldılar.

GÜNDEMDE İHRAÇLAR VE KÜRT SORUNU VARDI

Miting alanında en çok atılan slogan, “İhraçlar Onurumuzdur” oldu. Daha iki gün önce yeni bir Kanun Hükmünde Kararname (KHK) yayınlanmış ve yine çok sayıda emekçi ya açığa alınmış ya da ihraç edilmişti. Miting devam ederken iki gün önce Dicle Üniversitesi ihraç edilen 17 akademisyenin evine baskın yapıldığı ve gözaltına alındıkları haberi geldi. Bu haber üzerine “İhraçlar Onurumuzdur” sloganı daha gür bir sesle atıldı.

Mitingde emekçilerin sorunlarına dikkat çekildi. Ama HDP’li milletvekillerinin tutuklanması, belediyelere kayyım atanması, belediye başkanlarının tutuklanması hem konuşmacıların hem de alanda toplanan kitlenin gündemindeydi.

Açılış konuşmasını yapan BES Diyarbakır Şubesi Başkanı Bedirhan Çetinkaya, konuşmasının yarısını siyasetçiler üzerindeki baskıya ve hükümetin savaş politikasına ayırdı. Konuşmasına 1977 yılında Taksim’de hayatını kaybeden emekçileri anarak başlayan DBP Eş Genel Başkan Vekili Gülcihan Şimşek, emekçilerin sorunlarına değinerek hükümetin ekonomi politikalarını eleştirdi. Siyasetçilere yönelik baskıları kınayan Şimşek, “Biat etmeyeceğiz” diyerek bitirdi konuşmasını.

Alanı dolduran kitle zaman zaman “Bijî Berxwedana Şengalê” (Yaşasın Şengal Direnişi) şeklinde slogan atıyordu. HDP Diyarbakır Milletvekili Feleknas Uca konuşma yapmak üzere platforma çıktığında aynı slogan uzun süre atıldı. “Yaşasın Şengal Direnişi” sloganı, geçtiğimiz günlerde TSK’ya ait savaş uçaklarının Şengal bölgesini bombalamasını kınamak için atılıyordu.

KHK ile ihraçlar, OHAL yasaları ve Kürt sorunu hem konuşmacıların hem de kitlenin öncelikli gündemiydi. Dolayısıyla bu yıl Diyarbakır’da kutlanan 1 Mayıs’a söz konusu gündemin damgasını vurduğunu söylemek mümkün.

ALANDAN GÖRÜNTÜLER VE BARIŞ TALEBİ

Havanın sıcak olmasından dolayı mitinge katılanların bir kısmı gölgelik alana sığınarak güneşten korunmaya çalıştı. Ancak konuşma aralarında sahneye çıkan sanatçılara eşlik etmekten geri durmadılar. Eğitim Sen Müzik Grubunun devrimci marşlarına eşlik eden kitle, Helimê Omerî’nin “Rıbab” çalarak verdiği konser ile coştu. Alandaki herkes, irili ufaklı gruplarla Omerî’nin verdiği konser boyunca halay çekti.

Alanda daha çok gençler vardı. Ama mitinglerin müdavimi yaşlı insanlar da ön saflarda yerlerini almışlardı. 1 Mayıs’ta sayıca az oldukları için daha çok dikkat çekiyorlardı. Ellerinde parti bayrakları ve HDP Eş Genel Başkanı Selahattin Demirtaş’ın fotoğraflarıyla miting bitinceye kadar alandan ayrılmadılar.

Son olarak, bu yıl OHAL koşullarında Diyarbakır’da gerçekleşen 1 Mayıs’ın öncelikli taleplerinden birinin de barış olduğunu belirtmeliyim. Savaş koşullarının sorunlarını katmerleştirdiğini biliyor emekçiler. Sur’da ya da Şengal’de yaşanan bir savaşın, bütün bölgenin huzurunu kaçırdığını, bütün bölge insanlarının canını yaktığını da biliyorlar. Bu nedenle sahneye çıkan her sendika temsilcisi barış talebinde bulundu ve barış için mücadele edeceklerinin mesajını verdiler.

Mitinge katılanlar dağılmaya başlamışken, elinde DBP bayrağını zafer işareti yaparak sallayan yaşlı kadına, “Senin ne işin var burada?” diye sordum. Kadın, “Barış, barış, barış için buradayım” diyerek cevap verdi. Bu çok sahici, bütün stratejik ve politik manevralardan uzak cevapla bitirdim mitingi. “Dert başka”nın ne anlama geldiğini bir kez daha hatırlayarak...