Futbolda teknolojiyi tartışmaya ne dersiniz? Yok canım VAR’dan bahsetmek istemiyorum. Konumuz Scope, nam-ı diğer Perisope. Scope, Twitter tarafından bir yan uygulama olarak üretilmiş. Hani şu an 2 dakika bakmadığımızda kendimizi boşlukta hissettiğimiz Twitter var ya, onun canlı yayın yapmamıza olanak tanıyan uygulaması olarak da bakabilirsiniz. Peki bunun futbolla ne alakası var derseniz de cevabı İstanbul Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi’nde. Zira kendileri Süper Toto Süper Lig maçları süresince Scope'a erişim yasağı uygulanmasına karar verdi. Söylenecek sözlerin en iyisini zamanında Emrullah Efendi söylemiş: "Şu mektepler olmasa maarifi ne güzel idare ederdim."
Teknoloji çağında atılan bu kıymetli adım ancak ve ancak bu topraklara yakışırdı tabii. Ama bu karar bence eksik kalmış. Statlara giriş sırasında yapılan aramalar çerçevesinde bu uygulama olmasa bile fotoğraf veya video çekip paylaşan densizler olabilir. Onu da geçelim. Eşini, dostunu, arkadaşını arayıp da maçın atmosferini dinletmek isteyen kendini bilmezler olabilir. Bazıları terbiyesizliği bir adım ileri taşıyarak görüntülü arama vasıtasıyla olanı biteni yakınlarına gösterebilir.
İlgili mahkemelerin hemen devreye girerek statlara cep telefonlarının girişlerini yasaklaması gerekir. Eğer böyle bir çalışma yoksa hemen başlatılmalı. Maçımızı falan izliyorsak da efendi gibi izleyelim kardeşlerim. Passolig’imizle güzel güzel girdiğimiz statlarda, Twitter’dan engin görüşlerimizi paylaşmamıza gerek yok. İlle de Instagram’a fotoğraf koymak zorunda değiliz. Zaten onları da yasaklamak lazım aslında da. Neyse onun da sırası gelir. Bir de canlı yayın yapmak mı? Zinhar bu kadarına da dayanamayız artık.
Hiçbir şey devlet-i aliyyemizin bütünlüğü, yayıncı kuruluşun bekasından daha önemli değildir. Eeeee, madem ki kaçak yayınlarla baş etme gibi bir vizyon ortaya koyamıyoruz, o zaman kapatalım gitsin.
Nasılsa her yasakla yaşamaya alışıyoruz. Bak kimse Vikipedi'yi soruyor mu? Arada bir sohbetlerde adı geçince aklımıza geliyor. Scope'suzluğa da alışırız. Nedir yani!
NOT: Her çocuk öldüğünde kıyamet biraz daha yaklaşır. Ve artık çok çocuk ölüyor. İzan, sevgi, inanç da ölüyor onlarla birlikte. İnsanlık ölüyor. Ve biz sadece yaşadığımız sanıyoruz. Halbuki koşar adım gidiyoruz sona.