Guillermo Mordillo: Yazısız karikatür ve masumiyet
Guillermo Mordillo'nun deseni naif ve sade bir çizgiden ibaret olsa da karikatürlerini bir tablo ressamı titizliğinde resimledi ve kendine has bir dünya yarattı. Dünyasında var olmayan neredeyse hiçbir konu yoktu. (Patates burunlu, bodur gövdeli insan tasvirinin yanı sıra çizmeye bayıldığını tahmin ettiğim uzun boyunlu zürafalar ve yine oldukça uzun hortumlu filler!) Kendi elleriyle inşa ettikleri düzende özgürlüklerinden feragat eden insanları, insanların dünyasında misafire dönüşen hayvanları ve doğayı, elbette insan ilişkileri, spor ve hatta uzay...
4 Ağustos 1932’de Buenos Aires, Villa Pueyrredón’da İspanyol asıllı anne ve babadan dünyaya gelen Guillermo Mordillo, neredeyse tüm çizerler gibi çizgiye küçük yaşlarda ilgi duymaya başladı.
Sade karikatür deseni, Türkiye’de Bülent Arabacıoğlu’nun kalabalık sayfalarının da örnek teşkil ettiği panoramik çalışmaları, yazısız romantik karikatürleri, uzun boyunlu hayvanları ve göz alıcı renklemesiyle dikkat çekti.
1948’de, henüz 16 yaşındayken Gazetecilik Fakültesi’nden illüstratör sertifikası aldı ve öğrenimine devam ederken 1950’de de animasyon ekibi Burone Bruch’un bir parçası olarak yayımcı Codex’in çocuk kitaplarına (Tales of Perrault Tales Schmid, The Musicians of Bremen and The Three Little Pigs) illüstrasyonlar çizdi. 1952’de kendi animasyon şirketi Galas Stüdyoları’nı kuran Mordillo, kariyerini bir yandan yerel dergilerde illüstrasyonlar çizerek sürdürdü.
Kasım 1955’te reklam şirketi McCann’da (McCann Erickson) bağımsız tasarımcı olarak çalışacağı Peru’ya taşındı. 1958’de Ezop’un ve Samaniego’nun Fabllarını resimledi.
Ardından Amerika’da, Hallmark adlı şirkette tebrik kartları çizmeye başladı. 1960’ta ise Paramount Pictures için Temel Reis ve Küçük Lulu animasyon ekibine katıldı. 1961’de Oz Greeting Cards için tebrik kartları çizmeye devam ettikten sonra 1963’te, bu kez Avrupa’ya, Paris’e taşındı ve Elle, Paris-Match, Pif Gadget gibi dergilere illüstrasyonlar çizdi. İlk kez 1966’da Fransız Le Pelerin Dergisi için yazısız karikatürler çizmeye başladı ve sonrasında bu karikatürleri özellikle Alman Stern Dergisi’nde olmak üzere birçok Avrupa yayımında boy gösterdi. 1969’da evlendi ve iki çocuğu oldu.
1972’de Crazy Cowboy, Crazy Crazy ve Galeon karakterlerini üreten Mordillo 1981’de Mordillo Futbol ve 1987’de Mordillo Golf’ü yayımladı. 1972 ve 2012 yılları arasında kırktan fazla kitap yayımlayarak alanın en üretken sanatçılardan oldu.
1976 – 1981 yılları arasında çizimler Slovenyalı sanatçı Miki Muster tarafından kısa çizgi filmler için kullanıldı. Cannes’te gösterime giren bu çizgi filmler üç yüzden fazla ülkede televizyonlarda yayınlandı.
Çizgi filmlerinde dejenerasyona uğramış modern hayat ve ilişkilerin küçük pazarlıklarını durum komedisiyle eleştirdi.
Deseni naif ve sade bir çizgiden ibaret olsa da karikatürlerini bir tablo ressamı titizliğinde resimledi ve kendine has bir dünya yarattı. Dünyasında var olmayan neredeyse hiçbir konu yoktu. (Patates burunlu, bodur gövdeli insan tasvirinin yanı sıra çizmeye bayıldığını tahmin ettiğim uzun boyunlu zürafalar ve yine oldukça uzun hortumlu filler!) Kendi elleriyle inşa ettikleri düzende özgürlüklerinden feragat eden insanları, insanların dünyasında misafire dönüşen hayvanları ve doğayı, elbette insan ilişkileri, spor ve hatta uzay...
Mordillo’nun karelerindeki masumiyete Türkiye’deki en yakın örneğin 2015 yılında aramızdan ayrılan ve belki de son romantik karikatürcü, rahmetli ustamız Derya Sayın olduğu kanaatindeyim. Oldukça meşakkatli bir alan olan yazısız karikatürde ise durum komedisi açısından Doğan Güneş ve ondan bayrağı devralan, günümüzde bu alanda karikatür çizmeye devam eden belki de tek çizer Erhan Candan’ı (Halen Leman Dergisi’nde deniz hikayeleri ve bazı haftalar yazısız karikatür köşeleri çizmekte ve yine fikrimce dünyası Mordillo’nun naif ve sevecen tarzıyla oldukça benzeşmektedir.) hatırlatmamak yersiz olur. Kullandığı renkler ve karikatüründeki tablo sanatçısı ciddiyeti açısından ise çağdaşı ve en az onun kadar büyük bir yetenek olduğunu düşündüğüm büyük usta Bedri Koraman. Günümüze yaklaştıkça üretkenliğini artıran Varol Yaşaroğlu’ndan ziyade eski bir örnek olarak çizgi filmlerini ise Bülen Arabacıoğlu’nun unutulmaz (roket burunlu) Tipitip animasyonlarıyla yakın kulvarlardadır.
1980’de İspanya, Mallorca’ya yerleşen Mordillo, 1980’de gittiği ve 18 yıl yaşadığı İspanya’da International Association of Authors of Comics and Cartoons (CFIA) başkanı seçildi. 1998’de Fransa’ya döndü. Hayatının son günlerine dek üretmeye devam eden sanatçı, eserlerine gösterilen büyük ilgi üzerine çalışmalarının orijinallerini satarak elde ettiği gelirin bir bölümünü sivil toplum örgütleri ve yardım kuruluşlarına aktardı.
30 Haziran’da İspanya’da bir restoranda rahatsızlanarak hayatını kaybetti.