Bu toprakların bütün aksi çabalarına karşın bazen çok şanslı hissediyorum kendimi. Çok Şık abilerimiz, Kadri’mizi kıymetimizi bilen kardeşlerimiz var. Biz Kart’a kaçtıkça, gülümsetmeye devam ediyorlar bizleri. Tüm adaletsizliğine karşın savunmaya geçmiyorlar mesela. Akın akın umut aşılıyorlar, kendilerine adil davranmayan bu hayatı itham ediyorlar her nefes alışlarında. Ya Murat diye çıkıyorlar belki sahneye, Çelik gibi yürekleri, Kara’ya asla çalmayan alınlarıyla kendi Öz’lerini aktarıyorlar bizlere. Kendilerine boyun eğdirtmek isteyen her kim varsa, ne varsa, onlara inat dimdik ayakta durup, dimdik mücadeleye devam ediyorlar Kemal’e varmak için. Günay’dın diyorlar, biz hiç pes etmedik ki siz neden salıyorsunuz kendinizi, çok güzel Güngör’eceğiz daha, t’Utku’muz tahayyül edemeyeceğiniz kadar büyük diye haykırıyorlar. Ama onlarınki sessiz bir haykırış.
İşitme Engelliler Oyunları’nda 14’ü altın olmak üzere 39 madalya kazananlar engel tanımazlar onlar. Hayatın ve toplumun bütün adaletsizliğine karşın, spor sayesinde girdikleri amansız mücadelede muvaffak olan da onlar.
Ve nasıl adaletin er geç geleceğine dair inanç tüm yurda Çağlayan’dan yayıldıysa hafta içinde, Samsun’dan da ‘Aşılamayacak engel yok yeter ki çok iste ve bunun için mücadele et’ mottosunu yayan onlar. Her birinize teşekkürü borç addetmek lazım. İçimizdeki umut ve adil yaşam arzusu sizin kanatlarınızda, sizin azminizde, sizin karalılığında yeniden alevlendi. Bilin ki ne de fark edilmez ne de yalnızsınız.