Çeviri: Uğur Büke 

DUVAR - Rus yazar ve senarist Güzel Yahina, Rusya'nın Ukrayna işgaline tepki gösterdi. "Bu metni  diğer ülkelerdeki  dostlarım, yayıncılarım, çevirmenlerim ve  okurlarım  için yazıyorum. Yazmak çok zor, bunun için zihnin açık, duyguların oturmuş olması  gerekiyor  oysa benim  duygularım ateş gibi. Rusya ve Ukrayna’da olanları anlayabilmek çok daha zor.  Ancak  suskun kalmak mümkün değil.  Ben de bir şeyler söylemeyi deneyeceğim" diyen Yahina, sözlerine şöyle devam etti: 

"Yaşamımın on dört yılı, -çocukluğum ve gençliğim- Sovyetler Birliği’nde geçti.  O dönemde  komünist ideoloji artık sönmeye yüz tutmuştu. Biz piyonerler  ona hala inanıyorduk ama öylesine, laf olsun diye. Ancak gerçek anlamda inandığımız tek şey; barıştı.  Sovyet döneminin daha başlarında  işe koyulan propaganda makinesi  çalışmaya devam ediyordu ama  artık komünistten çok pasifist içerikliydi. “SSCB -Barışın Kalesi”, “Dünyaya Barış!” bu sloganlar her anaokulunun her okulun  duvarına yazılıydı.  Her yıl  okulların açıldığı ilk gün, bütün sınıflar için zorunlu ilk ders barıştı. Barış şiirleri ve şarkıları  her piyoner  toplantısının ( ki ziyadesiyle vardı) programında yer alırdı.  Barış güvercinleri her sınıfı, her duvar gazetesini, her defteri süslerdi. Bu güvercinlere inanırdık, yalnızca çocukların inandığı içtenlikle.  Barış inancı Sovyet çocukluğunun  ayrılmaz bir parçasıydı, aynı zamanda her birimizin kişiliğinin. Bu inancın sonsuza dek sarsılmaz olduğunu sanırdık."

'BU BENİM SAVAŞIM DEĞİL'

"Bir de şunu bilirdim; savaş öyle korkunç bir şeydi ki onu  bilenler  susmayı tercih ediyordu. Dedem  İkinci Dünya Savaşı’nda dört yıl savaştı ama cephe hakkında tek sözcük etmedi; çocuklarını ve torunlarını bu dehşetten susarak korudu" ifadelerini kullanan sanatçı sözlerini şu şekilde sonlandırdı:

"Bugün Rus tankları başka bir ülkenin topraklarında ilerliyor.  Buna inanamıyorum. İçimdeki  karşı çıkış o denli büyük ki  haykırmak istiyorum. Sözcük seçmek çok zor, hiçbirisi yeterince güçlü değil. Acı, öfke, korku, güçsüzlük hepsi  son safhasında. 24 Şubat 2022 günkü haberler  beni paramparça etti. Dünyam  sarsılmadı tam anlamıyla yıkıldı. Pasifizm aşısı neden işe yaramadı, anlamıyorum.

Kendi adıma yazıyorum ama  dostlarım ve tanıdıklarım da aynısını hissediyor. Yakın ve uzak çevremde savaşı destekleyen tek bir kişi bile yok.  Sosyal ağlar  öfke  ve  askeri harekatın bir an önce durdurulmasını isteyen çağrılar, ricalar ve taleplerle dolu.

Basit gerçekleri  sonsuza kadar yinelemenin zamanıdır. “Savaşa Hayır!” “Dünyaya Barış!” “İnsan yaşamı en  yüce değerdir.” Bu karanlık dağılana kadar  haykırmalıyız.  Kötülüğün sıradanlığıyla karşılaşmamak için iyiliğin sıradanlığını pekiştirmeliyiz.

Bu benim savaşım değil.  Benim demeyi de reddediyorum."