Bu maçı sadece bir kupa maçı olarak görmedik. Trabzonspor’un yeni sezondaki ilk maçı olarak gördük. Umduğumuz gibi olmadı. Onuachu’nun golü, şans ve beceri golü. O gol dışında Trabzonspor’un atağı yok. Beşiktaş, 4-3-3 sistemiyle Trabzonspor takımına boş alan bırakmadı. Menuier-Visca ilk devrede oyuna giremedi. Bordo mavililer ilk devreyi kanat organizasyonu yapamadan bitirdi; çünkü rakibi müsaade etmedi. İlk devrenin yıldızı Uğurcan. Net iki kurtarışıyla takımını maçta tuttu.
Berat-Umut-Bardhi üçlüsüyle daha fazlası olamazdı. Beşiktaş’ın yedekleri, Trabzonspor A takımında direkt oynar. Avcı da elinden geleni yapmaya çalıştı. Oyunu izledi. İlk ve ikinci devre Beşiktaş’ın gol atacağı o kadar kesin ki, buna rağmen önlem alamaması şaşırttı.
Ghezzal, Muleka, Al Musrati, Fernandes hepsi dinç ve fizikleriyle de fark yarattı.
Maçın kırılma anı, ilk devrenin sonundaki penaltı ile son saniyedeki Beşiktaş golü. O penaltı Trabzonspor adına psikolojik üstünlüğün kaybı demekti. Kötü oynuyordu ama en azından skoru tutmayı beceriyordu.
2-1’den sonra ibre Beşiktaş’a, 2-2’den sonra Trabzon’a döndü ama maçı hak eden taraf siyah beyazlılar oldu. Beşiktaş iyi oynarken golü yedi, Trabzonspor hiç iyi oynamadan 2 gol buldu.
Futbolseverler olarak heyecanlı, akan maç izledik. Türkiye’nin iki büyük kulübünün maçıydı sonuçta. İkisinin ortak özelliği, sezonu kötü geçirmeleriydi. Trabzonspor, ligdeki durumuyla eşdeğer yarım boy da olsa öndeydi. Ancak Beşiktaş, Trabzonspor’a kupaya ümitlenmemesi gerektiğini gösterdi. Maçın başından sonuna Beşiktaş, Trabzonspor karşısında üstündü.
Hak eden taraf Beşiktaş’tı. Kadro kalitesi ve fizik performansıyla Trabzonspor’a net üstünlük kurdular. Trabzonspor’u oyunda tutan kaleci Uğurcan’dı. Sezon finali Trabzonspor adına kötü, Beşiktaş adına iyi bitti.