Trakya'nın mevsimlik işçileri: Doğduğumuz şehirde doymak istiyoruz
Edirne’nin Keşan ilçesinde tarım işçiliğiyle geçimini sağlamaya çalışan birçok aile, bu yıl da Çanakkale’nin Ezine ilçesine zeytin toplamak amacıyla 3 ay süreyle göç etti. Mevsimlik tarım işçileri “Bizlere imkanlar sunulmuş olsa kendi şehrimizde ekmeğimizi kazanmak için mücadele edeceğiz. Göçebe hayatı yaşamak istemiyoruz" diyor.
Deniz Çil
EDİRNE - Edirne’nin Keşan ilçesindeki tarım işçileri, zeytin mevsimiyle birlikte çalışmak için başka illere göç etmeye başladı.
Keşan’dan Çanakkale’nin Ezine ilçesine göç etmek zorunda kalan mevsimlik tarım işçilerinden Kadir Gözeri, yaşadıkları zorlukları, "Elde ettiğimiz kazançlar yeterli düzeyde değil. Yapacak başka bir işimiz olmadığı için çalışmak zorundayız. Bizim bakmakla yükümlü olduğumuz ailemiz bulunuyor. Bizler, açlık sınırının altında yaşıyoruz” sözleriyle özetliyor.
'İŞ BULAMADIĞIMIZ İÇİN GÖÇ EDİYORUZ'
Tarım sektöründe çalışan bir çok kişinin, yaz mevsiminde üretim sezonunun sona ermesiyle birlikte işsiz kaldığını belirten Gözeri, “İnsanlar, işsiz kaldığı için başka şehirlere iş bulma umuduyla göç etmek zorunda kalıyor. Biz mevsimlik tarım işçileri olarak, geçim kaygısı ve aç kalmamak adına başka şehirlere gidiyoruz. Kendi memleketimizde iş olmuş olsa, başka şehirlere gitmezdik. Ama iş bulamadığımız için zorunlu göç ediyoruz" diyor.
'DOĞDUĞUMUZ ŞEHİRDE DOYMAK İSTİYORUZ'
Göç edenlerin çoğunun Roman olduğunu söyleyen Gözeri, yaptıkları işleri ise şöyle anlattı: "Bizler, hamallık, tarım işçiliği gibi geçici işler yaparak geçimimizi sürdürmeye çalışıyoruz. Pandemi nedeniyle, birçok vatandaşımız işsiz kaldı. Herkes geçimini sağlamak amacıyla çalışmak ve üretmek zorunda. Bizlere imkanlar sunulmuş olsa başka şehirlerde değil, kendi şehrimizde ekmeğimizi kazanmak için mücadele edeceğiz. Biz ekmeğimizin derdindeyiz ve ekmeğimizi kazanmak için mücadele ediyoruz. Göçebe hayatı yaşamak istemiyoruz, doğduğumuz şehirde doymak istiyoruz.”
'ÇOCUKLARIMIZA YOKSULLUĞUMUZU MİRAS BIRAKIYORUZ'
Mevsimlik tarım işçilerinin kendileriyle birlikte, çocuklarının da göç etmek zorunda kaldığını vurgulayan Gözeri, “Biz, aç kalmama adına göçüyoruz. Ama burada en büyük çileyi yine okul çağındaki çocuklarımız yaşıyor, eğitimden mahrum kalıyorlar. Biz de çocuklarımızın iyi okullara gidip eğitim almasını isterdik. Ama ekonomik nedenlerden ötürü iyi bir eğitim almalarını sağlayamıyoruz. Çocuklarımıza miras olarak, yoksulluğumuzu bırakıyoruz” diyor ve ekliyor:
“Mevsimlik tarım işçileri olarak, göç ettiğimiz yerlerdeki yaşam koşulları bizleri üzüyor. Zor koşullarda yaşıyoruz ve çalışıyoruz. Bu kötü kaderimizden kurtulmak istiyoruz. Bizim devletimizden tek isteğimiz yeni iş sahaları ve istihdam alanları yaratılması. Bizler de refah içerisinde yaşamak istiyoruz.”