İSTANBUL - Gözaltında kaybedilen yakınlarının akıbetini sormak ve faillerin yargılanmasını talep etmek için Galatasaray Meydanı’nda 1995 yılından beri oturma eylemi yapan Cumartesi Anneleri/İnsanları bu hafta da meydandaydı. Kayıp yakınları 1007'nci hafta açıklamasında 1994’te Hizbullah tarafından kaybedilen İbrahim Çelik ve Edip Çelik’in akıbetini sordu.

'ANNEME VE ANNEANNEME BU ACILARI YAŞATANLAR...'

İbrahim Çelik'in kızı Dilşad Tekin ve İbrahim Çelik'in torunu Şevil Çetin bu hafta meydandaydı. Dilşad Tekin'in konuşma yapması bekleniyordu ancak göz yaşlarına tutamayan Dilşad Çelik, açıklama yapamadı. Avukat Eren Keskin, "Acılarını bir kez daha yaşadı" diyerek sözü Şevil Çelik'e bıraktı. Daha sonra İbrahim Çelik'in torunu Şevil Çelik, aile adına yazdığı mektubu okudu.

Şevil Çelik, mektubunda şunları söyledi:

"30 yıl önce Batman Soğuksu’daki evlerinden alınıp götürüldükten sonra kendilerinden haber alınamayan İbrahim ve Edip Çelik’in ailesi olarak buradayız. 30 yıldır Anneannem oğlunu ve eşini, Annem babasını ve kardeşini,  torunlar olarak biz de dedemizi ve dayımızı arıyoruz. Biz dedemizi ve dayımızı hiç görmedik. Onları fotoğraflarından tanıyoruz. Bir de anneannemizin ve annemizin gözyaşlarından, hiç azalmayan acılarından. Ben Galatasaray’da büyüyen bir Cumartesi Torunuyum. Neden mi Galatasaray’dayım? Dedeme, dayıma ne olduğunu bilmek istiyorum. Onların bir mezarı olsun istiyorum. Anneme, anneanneme bu acıları yaşatanlar bulunsun, yargılansın istiyorum. Adalet yerini bulsun istiyorum. Ailesi olarak İbrahim Çelik ve Edip Çelik’i aramaya devam edeceğiz. Onlara ulaşma umudumuzu kaybetmeyeceğiz."

Haftalık açıklamayı insan hakları savunucusu avukat Eren Keskin okudu. Açıklamada öne çıkan başlıklar şöyle:

BATMAN, HİZBULLAH'IN ÜSSÜ KONUMUNDAYDI: 1007. haftamızda 30 yıl önce Batman’da Hizbullah tarafından evlerinden alınarak kaybedilen baba-oğulun akıbetlerini sormak için buluştuk. 90’lı yıllarda Batman, Hizbullah’ın üssü konumundaydı. Örgüt, Batman Silvan-Diyarbakır üçgeninde binlerce cinayet ve zorla kaybetmeden sorumlu tutuluyordu. Ancak Hizbullah bu suçları işlerken Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) Faili Meçhul Cinayetleri Araştırma Komisyonu raporunda da anlatıldığı gibi, güvenlik ve idari bürokrasinin kollaması, desteği, göz yumması ve yol vermesine işaret eden bir biçimde hiçbir engelle karşılaşmıyordu.

OĞLU BABASININ PEŞİNDEN GİTTİ: Devlet şiddetinin sınır tanımadığı 90’lı yıllarda, kayıp yakınlarının Galatasaray’da, Diyarbakır Koşuyolu’nda, Batman Gülistan Caddesi’nde fotoğraflarını taşıdığı çok sayıda insan Hizbullah tarafından kaçırılarak kaybedildi. İbrahim Çelik ve oğlu Edip Çelik de bu insanlardandı. 50 yaşındaki 9 çocuk babası İbrahim Çelik, Batman’ın Soğuksu Mezrası’nda yaşıyor ve tarımla uğraşıyordu. İbrahim Çelik’in evine 10 Temmuz 1994 gecesi maskeli ve silahlı dört kişi geldi. Bu kişiler yer gösterme bahanesiyle İbrahim Çelik’i zorla yanlarında götürdü. Durumdan şüphelenen 19 yaşındaki Edip Çelik de babasını yalnız bırakmamak için peşlerinden gitti.

JANDARMA İSİM VERDİ, SAVCI SORUŞTURMADI: Baba-oğul eve dönmeyince endişelenen aile Jandarma’ya ve Emniyet’e başvurdu. Aile daha sonra olayla ilgili Hizbullahçıların isimlerini vererek savcılığa suç duyurusunda bulundu. Ancak ailenin bütün başvuruları sonuçsuz kaldı; İbrahim Çelik ve Edip Çelik’ten bir daha haber alınamadı. Merese Çelik’in, oğlunun ve eşinin bulunması için yaptığı başvurular ile ilgili etkin bir araştırma ve soruşturma yürütülmedi. 30 yıldır karanlıkta bırakıldı, onları kaybedenler cezasızlıkla korundu. 1007. haftamızda bir kez daha siyasi ve adli makamlara sesleniyoruz: Zamanaşımı hükümlerini gözaltında kaybetme suçunu cezasız bırakmanın bir aracı olarak kullanmaya son verin. Kayıp yakınlarının hakikat ve adalet arayışını engellemekten vazgeçin. İbrahim Çelik ve Edip Çelik’in akıbetlerini  açığa çıkaracak etkinlikte soruşturma-kovuşturma yapma ve failleri cezalandırma yükümlülüğünüzü yerine getirin. Kaç yıl geçerse geçsin İbrahim Çelik ve Edip Çelik için, tüm kayıplarımız için adalet istemekten, devletin evrensel hukuk normları içinde hareket etmek zorunda olduğunu hatırlatmaktan vazgeçmeyeceğiz.