Edebi referanslarla geçiş süreci: 'Ozymandias' olarak Trump ve 'Katip Emily Murphy'

Virginia Heffernan

Herman Melville’in Katip Bartleby adlı kısa öyküsünde, bilinmeyen sebeplerden ötürü işini yapmayı bırakmaya karar veren orta kademe bir bürokratla tanışıyoruz. “Yapmamayı tercih ederim”, Bartleby’nin imza lafıdır. Ne zaman bir görevi yerine getirmesi istense, kurumun işleyişini bozarak görevi yerine getirir.

Genel Hizmetler İdaresi Başkanı Emily Murphy’de, kendi milli Bartleby’ımızı gördük. Haftalar boyunca işini yapmamayı tercih etti: Son başkanlık seçimlerinin bariz kazananını belirlemeyi ve seçilmiş başkanın hükümete hazırlanabilmesi için gereken fonları kendisine sunmayı reddetti.

KÂTİP EMİLY’NİN MEMNUNİYETSİZ İTİRAFI

Tıpkı Başkan Trump gibi Murphy’nin de, Trump’ın seçimleri geçersiz kılma çabalarının bir parçası olarak geçiş dönemini başlatmayı reddettiği yönünde spekülasyonlar arttı. Darbe korkusu yatışanlar için bile Murphy’nin neden olduğu gecikmeler rahatsız ediciydi. Gerçeğin görülmesinden sonra, başkanın avukatlarının seçmenleri haklarından mahrum ederek Amerikan demokrasisine el koyma çabaları, eriyip gitti. Yine de endişeler hâlâ içten içe kaynıyordu. Belki bir Bartleby darbesi, Trump’ın son direnişi olabilirdi. Ama öyle olmadı.

Pazartesi günü, Kâtip Emily memnuniyetsiz bir yetki mektubu sundu. Her şeye rağmen yetkilendirme yapılmıştı. Geçiş dönemi fonları verildi ve bu tuhaf mektup, bariz gerçeği kısmen kabul etti: Nasıl baktığınız önemli değildi, Joe Biden seçimi kazanmıştı.

Neredeyse aynı anda, Trump Twitter’da itiraf etmesine rağmen yine de 'galip geleceğini' (nerede?) düşünse de Murphy ve astlarına 'geçiş protokolleriyle ilgili olarak' yapılması gerekenleri yapması talimatını vereceğini söyledi. Bunun anlamı, dizginleri halefine, yakında 46'ncı Başkan olacak Biden’a vermekti.

Duyuyor musunuz? Trump 'galip gelebilirdi' ama 'yine de' galip gelemedi. Bu karman çorman ve yapmacık tweetlerle Trump yenilgiyi kabul etti. Bir iniltiydi, patlama değildi. Ve tabii ki, salı günü, (yenilgiyi) kabul etmediğini gösteren bir şeyi yeniden (Twitter'da) paylaşırken Murphy’nin evrakları aksini söylüyordu. Neticede, dünya dönüyor.

TRUMP ARDINDA BİR YIĞIN SORUN BIRAKTI

Yine de, Trump’ın dört yıl süren başkanlığına eşlik eden kortizol dolu mide bulantısı hissinden ve endişeden kurtulmak zor. Geçen her saat, karnımıza yediğimiz bir tekme gibiydi.

Trump, bir zamanlar tehdit ettiği üzere, bizi dümdüz edebilecek saldırgan bir nükleer güç olan Kuzey Kore’ye 'ateş ve öfke' yağdıracak mı? Amerika’nın müttefiklerini tehlikeye atmaya ve Amerika’nın düşmanlarını desteklemeye devam eder mi? Aileleri paramparça etmeye ve iğrenç gözaltı kamplarını doldurmaya devam edecek mi?

O bir zalimdi. Ulusal Muhafızlar, Amerikan şehirlerinde ateş açabilsin diye siyahlara bürünmüş anarşistlerle ilgili boş korkuları körükledi. Peki Amerikan ordusu onun kindar haçlı seferini desteklemek için ne kadar ileri gidebilirdi? Biden’ın ekibinin hayat kurtarmak için örgütlenmesini engellemek de dahil olmak üzere, Trump salgını küçümsemeye devam eder miydi?

Artık önseziyi bir kenara bırakmanın zamanı geldi. Felaketler, çoğunlukla, zaten gerçekleşti.

Trump, Amerikan kurumları ve ahlaki kodlarının etrafından dolaşırken bazılarına zarar vererek ve bazılarını yerle bir ederek tam bir dönem başkanlık yaptı. Bizler şimdi acı, işsizlik, ırksal nefret, hak mahrumiyeti ve yaygın hastalıklar tarafından istila edilmiş bir halkız.

BIDEN’IN ÖNÜNDEKİ ACİL SORUNLAR

Ve yine de, iki partinin oluşturduğu bir seçim yetkilisi grubuna göre, 2020 seçimleri 'Amerikan tarihinin en güvenlisi' idi. Joe Biden ve Kamala Harris iki aydan kısa bir süre içinde göreve başlayacak. Biden, deneyimli profesyonellerden oluşan bir kabine kuruyor. Bir sonraki yönetim, daha şimdiden dört acil durumu ele almak için planlar yapıyor: Küresel salgın, sorunlu ekonomi, ırksal adaletsizlik ve iklim krizi. Amerikan halkının artık mahrum kaldığı şeylere ulaşmaya ihtiyacı var, disiplin ve korkuya değil.

Trump ve onun etrafa kılıç sallayan taraftarlarının daha başka neler yapabileceğine dair korkularımıza odaklanmak yerine, özellikle de salgını yavaşlatmak için yapmamız gerektiğini bildiğimiz şeylere odaklanmalıyız.

Şükran Günü’nü iptal etmekle ilgili şakada bir doğruluk payı var. Obama hükümeti döneminde Medicare ve Medicaid’i (ABD’deki sosyal güvenlik ve sağlık sistemleri/ç.n.) denetleyen Andy Slavitt, her gün binlerce test sonucunun pozitif çıktığı ve hastanelerin personel sıkıntısıyla karşı karşıya olduğu kış dönemi Covid-19 dalgası karşısında, her ne kadar aşıların devreye girmesini beklerken tuhaf görünse de bizleri, kendimizde bir savaş döneminin fedakârlık ruhunu bulmaya çağırdı.

Bu tatil döneminde mesafenizi koruyun, maskenizi takın. Evde kalın.

TRUMP’IN VİRAN OLAN KRALLIĞI

Trump’a gelince, bir kez olsun onu görmezden gelmekten çekinmeyin. İşte size başka bir edebi referans: Percy Bysshe Shelley tarafından yazılan ve 1818 tarihli bir İngiliz sonesinin merkezi figürü ‘Ozymandias’ olarak Trump.

Şiir, bir kralın çölde dikilmekte olan harap haldeki heykelini anlatıyor. Bu bir harabedir: Gövdesi ve başı olmayan iki büyük taş bacaktan oluşur. Baş yakınlarda yerde yatarken, yüzü 'soğuk bir emrin küçümseyen ifadesini' taşır. Kaidesinde, “Benim adım Ozymandias, kralların kralı: / Eserlerime bakın, siz Kudretliler, ve titreyin çaresizlikle!” yazar.

Trump’ın kişisel versiyonu, bir tweet üzerinden "HİÇBİR ŞEYİ kabul etmiyorum!!!!!” diye bağırmak oldu.

Trump istediği kadar gerçeği inkâr edebilir. Biden görevine başlayacak. Bitmek bilmeyen yalanlarına devam edebilir. Hesap vermek zorunda kalacak. Harabe bir vaziyette, bir çölde kralların kralı olduğunu ilan edebilir. Tarih onu geride bırakacak.

Yazının orjinali LA Times sitesinden alınmıştır. (Çeviren: Tarkan Tufan)