Elbistanlıların yarısı kenti terk etti: 'Giden dönmez, kalan endişeli'

MARAŞ - İkinci depremin merkez üssü olan Maraş'ın Elbistan ilçesi toz duman içinde bir şantiye alanına dönüştü. Yıkılmakta olan binalarından 'bir şeyler kurtarırım' diye bekleyenlerin dışında sokaklar, hafriyat taşıyan kamyonlar ve enkaz kaldıran iş makinelerine kaldı.

Bazı depremzedeler belki de bir daha giremeyecekleri binalarından vinçlerle eşyalarını tahliye ediyor. Açık dükkan, dolu ev görmediğimiz ilçe merkezinde hayat 20 gündür olağan akışında işlemiyor.

924 kişinin deprem nedeniyle hayatını kaybettiği Elbistan'da ilk depremden sonra insanların binalarını terk etmesi sayının daha da artmasını önlemiş. 811 binanın yıkıldığı ilçede 761 ağır hasarlı binanın da yıkılma işlemleri sürüyor. 150 bine yakın nüfusu olan ilçe halkının yarısından fazlasının başka şehirlere gittiği söyleniyor. Kenti terk etmeyenler, gidenlerin büyük kısmının dönmeyeceğini düşünüyor. Kalan nüfusun büyük kısmı da köylerine gidiyor. İlçe merkezinde kalanlar AFAD'ın iki ayrı bölgede kurduğu çadır kentlerde hayatlarını sürdürüyor. Şu ana kadar ilçede 3 bine yakın çadır kuruldu.

'DEPREM DEĞİL -KOLONU KESİK- BİNA ÖLDÜRÜR'

Sokaklarını dolaştığımız Elbistan'da yıkılan binaların büyük kısmının giriş katının çöktüğünü gördük. İş yerleri için kolonların kesilmesi nedeniyle bu şekilde yıkıldığı düşünülen binalar tam da 'deprem değil bina öldürür' söylemini teyit eder şekilde gözümüze çarpıyor.

Atakta kalan binaların bir kısmı da harap haldeydi. Evi hasar alan bir depremzede, "Ağır hasar raporu alan sıfır binalar var. En alt katlarında dükkan var. Altında dükkan olanların hemen hepsi ağır hasarlı" sözleriyle durumu aktardı.

Pınarbaşı Mesire Alanı'nda kurulan çadırlarda konaklayan depremzedeler buradaki düzene alışmaya çalışıyorlar. Depremzedeler çadırlarına yakacak taşıyor, çocuklarıyla ilgileniyor, aş evlerinden yemek temin ediyor... Çadırların önünde aileleriyle vakit geçiren Maraşlılara durumlarının nasıl olduğunu sorduğumuzda depremin ardından geçen ilk haftaya göre iyi olduklarını belirtiyorlar. Depremzedeler ilk 3 gün battaniyelerle sokaklarda kaldıktan sonra çadıra kavuşabildiklerini ifade ediyorlar. Yakınlarıyla birlikte evlerini de kaybeden kadınlar, çadır kentte tuvalet, banyo ve hijyen sorunu yaşadıklarını aktarıyor.

'HİJYEN SORUNU VAR'

Çadır kentte kalanlar en çok da gelecek kaygısı yaşıyor. Burada yaşamın geçici olduğunu söyleyen depremzede bir kadın, "Çocuklar için endişeliyiz. Eğitimleri yarım kaldı. Kişisel ihtiyaçlarımızı göremiyoruz. Hayır sahipleri çadırlar kurmuş. Ama bunlar geçici. Sonrasında neler olacak?” diye sorarak yaşadığı belirsizliği ifade ediyor.

Evi yıkılanlar kadar hasarlı bina sahipleri de endişe içindeydi. Yaşadıkları deprem korkusuyla evine dönmek istemeyen ve gidecek yeri olmayan depremzedeler ilçede kurulacak konteyner kentte yer bulabilme kaygısı taşıyor. Evi az hasarlı olduğu için çadır kentte kalan bir depremzede şu sözlerle endişelerini dile getiriyor: "Gelecek kaygımız var. Evimiz az hasarlıydı. Ev sahibinin evi yıkıldığı için kendi evine geçmek istiyor. Kalacak yerimiz yok. Konteyner verilecek mi, sonrasında ne yapacağız, nasıl geçineceğiz burada? Zor durumdayız. Evi az hasarlı olanlara konteyner verilmeyeceği bilgisi verildi. İş konusunda da kaygılarımız var. Çadır kentte tuvalet ve duş sorunumuz var.”

'EV SAHİPLERİ OTURAMADIĞIMIZ EVE KİRA İSTİYOR'

Elbistanlıların bir kısmı da aynı zamanda kira sorunu ile boğuşuyor. Evinde oturamayan depremzedeler ev sahiplerinin kira istediğini dile getiriyor. Fahiş kira fiyatlarının depremde fırsatçılıkla tekrar artırıldığını dile getiren bir depremzede, "Depremden sonra ev kiraları 2-3 katına çıktı. Kiracılara zulmettikleri yetmiyor. Gecekondular 15 bin lira oldu. 'Eşyalar evde' deyip kira istiyorlar. 2 katına çıkardı ödedik. Evine girmemişim bile. Çık eşyaları at dedim” sözleriyle yaşadığı mağduriyeti dile getiriyor.

Elbistanlıların ilçenin eski haline dönmesi konusunda umutları zayıf. Nüfusunun büyük kısmını kaybeden ilçede bir enkazın yanındaki duvar yazısı kentini kaybeden Elbistanlıların yaşadığı trajediyi ifade eder nitelikte: "Elbistanlıydım..."