Geleceği ararken

Bilimsel bir makale okumuştum. Bir Rus bilim insanı Nikolay Kardeşev'in geliştirdiği bir modelleme var, buna "Kardeşev Skalası" deniyor. Bu modelleme tip 1, tip 2, tip 3 medeniyetler olarak tarif ediliyor. Ölçüyü ise enerjiyi kullanma yeteneğine göre koyuyor. 

Kısaca söylemek gerekirse tip 1 medeniyetin en gelişmiş hali güneş sisteminin yaydığı tüm enerjiyi depolama ve kullanma yeteneğidir, Kardeşev'e göre  üzerinde yaşadığımız gezegenimizde bugün bu tip 1 medeniyetin yüzde 1'inin bile gerisindeyiz.

Bu kadar geride olmak eksiklik mi? Bilmiyorum, belki de zamanın el verdiği yerdeyiz, çünkü bizler insanlığın henüz çocukluk  evresindeyiz. 
Bizler dünyanın, güneş sisteminin gelişiminin belirli bir zaman dilimi içinde yer alıyoruz. Bu durum algılarımızın verili gerçeklikle ilişkilenmesinde köklü bir değişimi hayata geçirecek kadar gelişkin olmadığı anlamına geliyor. 

Kapitalizmin insanlığı sınırlayan, aklını kuşatan, iradesini kıran yanı bu gerçeğin bir parçasıdır, fakat tümüyle değil. Bir çocuğun iç organik gelişmesi yürümesine el vermiyorsa onu yürütmek için yapacağınız her çaba boşunadır. İçinde yaşadığım çağı böyle anlıyorum.

İnsan aklının gerçeği aşan, ütopik sayılabilecek bir düşü hayali üretmesi doğaldır çünkü insan geleceği önce hayal eder, sonra inşaa etmenin yolunu arar. Fakat gerçeği değiştirmenin bir sınırı vardır, her hamlede gelir bu sınıra dayanır kalırsınız. Buna anlam vermekte zorlanır insan, anlamak için  minevra'nın baykuşunun havalanacağı zamanı bekler.

Şimdi cesaretimizi, bileklerimizde biriken kuvveti, yüreğimizde bir alev gibi yanan aşklarımızı kuşanmanın zamanı. Fakat bunun için  bilmek gerekiyor, çünkü iradenin iyimserliği her zaman sekter olmayan aklın iyimserliğine muhtaçtır. Şimdi alacakaranlığın ortasındayız, şafak söker mi bilmiyorum bildiğim tek şey, statükoları, yerleşik aklın yapaylığını, cemaatçi mantığı, sol sekterizmi yıkacak bir aklın iyimserliğine alan açmaktır.