Özlüyoruz Ahparig
19 Ocak 2007'de uğradığı suikast sonucu hayatını kaybeden gazeteci Hrant Dink'i anıyoruz...
15 Eylül 1954'te Malatya'da doğan Hrant Dink'in ailesi o 5 yaşındayken İstanbul'a taşındı. Anne ve babasının ayrılık kararı üzerine Hrant ve iki kardeşi Gedikpaşa’daki Ermeni Yetimhanesi’ne yerleştirildi.
Liseyi bitirdikten sonra İstanbul Üniversitesi Fen Fakültesi’nde zooloji eğitimi aldı. Bir süre sonra yetimhanede birlikte büyüdükleri Rakel ile evlenir.
Kardeşleriyle birlikte açtıkları yayınevi, kırtasiye işini sürdürürken, eşi Rakel'le birlikte, kendileri gibi Anadolu’dan gelen kimsesiz ve yoksul çocukların yetiştiği Tuzla Ermeni Çocuk Kampı’nı yönetti. Sekiz ay yaptığı askerliğinde, bütün arkadaşları çavuş olduğu halde çavuş yapılmadı ve askerliğini er olarak tamamladı.
Ermeni cemaatine ait gazetelerde kitap eleştirileri ile başlayan yazı hayatı, basında çıkan yalan haberlere gönderdiği düzeltmeler ile duyulmaya başladı. Patrikhane’ye, ‘Ermeni toplumu çok kapalı yaşıyor, kendimizi iyi anlatırsak önyargılar kırılır’ diyerek bu amaçla Türkçe bir gazete çıkarmayı önerdi. 5 Nisan 1996 tarihinde ilk sayısı yayınlanan 'Agos'un kuruculuğunu, yayın yönetmenliğini ve başyazarlığını üstlendi. Yazılarında Türkiye’deki her etnik toplumun ortak ve barış içerisinde yaşaması gerektiğinin altını çizen Dink, aynı zamanda Ermeni cemaatinin patrikhane dışında 'sivil' bir merkezi olması gerektiğini savundu. Ermeni Diasporası'na da 1915 için 'soykırım' kelimesini içermeyen daha yumuşak bir muhalefet yürütmeleri çağrısında bulunan Dink, Ekim 2005’te “Türklüğe hakaret”ten 6 ay hapis cezası aldı.
19 OCAK...
Hrant Dink 19 Ocak 2007’de Şişli Halaskargazi caddesi üzerindeki Agos Gazetesi'nin çıkışında, 14.54’de yakın mesafeden yapılan 3 el silah atışıyla öldürüldü... Dink cinayetini izleyen saatlerde, cinayete tepki gösterenlerin Taksim’den başlayıp Agos Gazetesi’ne kadar yürüyüşü yol boyu katılan binlerce kişi ile büyük bir kitle gösterisine dönüştü. Agos gazetesinin önüne gelindiğinde on binlerce kişi haykırıyordu: “Hepimiz Hrant’ız...”
Özlüyoruz Ahparig...