Emrah Serbes: Ne kahramanım ne canavar
Behzat Ç.'nin senaristi olarak tanınan yazar Emrah Serbes, cezaevinden ilk kez mektup yazdı. Serbes; "Ben bir kahraman değilim ama bahsettikleri gibi bir canavar da değilim. Ben sadece insanım" dedi.
DUVAR - Menemen Cezaevi’nde yatan Emrah Serbes, ilk kez cezaevinden mektup gönderdi. Kaza sonrası ilk kez konuşan Serbes, teslim olmadan önceki süreçle ilgili; ""Evet, düşündüm, taşındım. Kullandığım ilaçları bıraktım, ailemle vedalaştım ve kazanın 6’ıncı gününde teslim oldum. Tanrı bile dünyayı altı günde yaratmışken benim altıncı günde teslim olmama neden şaşırdıklarını anlamıyorum" dedi.
Behzat Ç.'nin senaristi olarak tanınan yazar Emrah Serbes 22 Eylül‘de İzmir-Aydın otobanında alkollü olarak kullandığı otomobille sabaha karşı kaza yaptı. Aynı aileden üç kişinin ölümüne neden oldu. Suçu arakdaşı Kenan Doğru üstlendi ve hapse girdi. Altı gün sonra gerçek ortaya çıktı.
'KONTROL KALEMİYLE DE YAZARIM...'
Posta’dan Alev Gürsoy’a yazdığı mektupta Serbes şunları söyledi:
"Ben kendimi bildim bileli okuyup, yazıyorum. Behzat Ç.’yi de her yerde yazabilirim. Tek elle şınav çekerken de yazarım, kontrol kalemiyle de yazarım. Çünkü elimden gelen tek iş yazmak. Bunu bütün halkım bilsin, ben burada suçumun cezasını çekiyorum. Benim yüzümden 300 kişilik ekibin de ceza çekmesine gerek yok. Evet, düşündüm, taşındım. Kullandığım ilaçları bıraktım, ailemle vedalaştım ve kazanın 6’ıncı gününde teslim oldum. Tanrı bile dünyayı altı günde yaratmışken benim altıncı günde teslim olmama neden şaşırdıklarını anlamıyorum."
'İNSANLARDAN TEK RİCAM BENİ UNUTSUNLAR'
Serbes, cezaevinde cezasını çektiğini söyleyerek insanlara, "Beni unutsunlar" dedi: "Savcılığa teslim olduğumda Savcı Bey bana teşekkür etti, hakkımda bir soruşturma yürüttüğünü de o gün öğrendim. Hakkımda ne bir tebligat vardı, ne de yurt dışına çıkış yasağı. Beş yıllık Schengen vizem vardı, isteseydim yurt dışına çıkabilirdim ve hiçbir ülke de beni Türkiye’ye iade etmezdi. Ama ben bu memleketin yazarıyım ve memleketimi seviyorum. İsviçre’de, Fransa’da ya da Almanya’da ölmek istemiyorum. Ben bir kahraman değilim ama bahsettikleri gibi bir canavar da değilim. Ben sadece insanım. Benim yüzümden üç kişi hayatını kaybetti. Vicdan azabı ve utanç içindeyim. Suçluyum, pişmanım ve üzgünüm. Cezamı çekmek istiyorum. Cezaevinde olmak bana iyi geliyor. Demir kapılar sertçe kapandığında, infaz memurları adımı bağırdığında, ayakkabılarımı çıkararak üst aramamı yaptıklarında, bütün bunları cezamın bir parçası olarak görüyorum. İnsanlardan tek ricam var, beni unutsunlar beni rahat bıraksınlar ve cezamı çekeyim."