Hangi ailede doğmak istersiniz?
Kendi ailelerinizi bir tarafa bırakın. Yani onları çok sevmenizi filan, izole ediyoruz. Hangi üç ailenin çocuğu olarak karıştırılmış olmak isterdiniz ve hangi üç ailenin çocuğu, kesinlikle olmamak isterdiniz?
İspanya’da 19 yıl önce bebeklerin karıştığı çoktan kesinleşti. Basit, sıradan bir karışıklık olabilir bu. İkinci bardak çayları koyarken, hani yıkamadan bardakları yeniden biz bize, ince belli bir bardak, ikisi de kaşıksız ya da yan yatırılmış kaşık tabağa, ikisi de, boylu boyunca, toz şeker taneleri bile üstünde aynı ve belki biri yüzüstü konmuş ama hangisi bilinmiyor ve karışıyor bardaklar. Bunun gibi işte. Bir an sadece, iki yan yana kuvöz, iki başka hayata yatırılıyorsunuz.
Belki kasıt da olabilir. Bunun için illaki büyük nedenler gerekmiyor. Zambiya'da yaşayan emekli hemşire Elizabeth Bwalya Mwewa, 13 yıl boyunca, 5 bin çocuğun yerini değiştirdiğini söylemişti. Zevk için yaptım diyordu bunu. Eminim bir kere yaptıysa sonra artık kendini alamıyordur. Dövme yaptırmak gibi bir şey ya da estetik. Bir kere yaptırırsan sonu gelmez.
Düşünsenize evinizde koltukların yerlerini değiştiriyormuşçasına, buraya güzel oldu, pencere önündeki kuvöze yakıştı gibi. Bir deste iskambil kâğıdı karıştırır gibi kaderlerini karıştırıyorsunuz ve sonra kesilip kâğıt, ortasından, istenilen yerden, dağılıyor. Ülkeye ve hatta dünyaya belki….
Bunun daha örgütlü hali Arjantin faşist cuntası tarafından yapılmıştı. Öldürdükleri ya da uçaklardan okyanuslara attıkları, gözaltında kaybedilen 30 bin insanın çocuklarını, daha çok polis ve asker ailelerine vermişlerdi. İyi bir aileye düşüp, her şey kendisine anlatılan, böyle bir çocukla Arjantin’de konuşmuştum ve 29 yaşında bu gerçeği öğrenen başka bir çocuğun, Simon’un annesiyle Uruguay’da.
Arjantin’de çocukları bu şekilde, polis asker ailelere veren işkenceci bir doktoru, bir arkadaşım vurdu. Kendisi de kayıp çocuğuydu. Bir asker ailesine verilen kardeşi ise baş komiser olmuştu.
Bu durumda 2 bin çocuk olduğu düşünülüyordu Arjantin’de. 20 bin çocuk, ailelerin araştırılması için DNA testine başvurdu.
Aslında anlatmak istediğim, birbirilerimizle aramızdaki farkın sadece iki kuvöz arası kadar olabileceği, bir karış, dört parmak, bir şakacı hemşire ya da bir iki devlet sınırı…
Tabii ki bu karışmanın da bir haddi var. Eskiden olsa daha kolaydı bu, Zeynep-Kamil hastanesinde üst orta sınıf hatta belki biraz zengin birisinin kuvözüne konulabilirdin. Şimdi nerdeee bu şans. Her sınıfın kendi kuvözü var. O yeni doğmuş halinle bir devlet hastanesinden çıkıp, özel hastane kuvözüne emeklemek imkansız. Gel seni karıştırıcam desen sığmazsın. Mesela biraz daha fazla zengin bir sevgili bulmak bile imkansız. İnsan Beşiktaş dolmuşunda kimle tanışabilir? Aşağı yukarı senin kadar paralı, 4 lira 50 kuruşu, şoföre uzatabilir misiniz muhabbeti en fazla.
Eskiden, özel üniversiteler yokken, bu şans vardı aslında. Sol örgütlerde zengin çocuğu arkadaşlarımız da vardı. Sadece Türk filmlerine özgü değildi zengin-fakir aşkı ve gecekondularda yatan Hulusi Kentmen çocukları arkadaşlarımız…
Neyse şimdi size bu şansı veriyorum ben. Kendi ailelerinizi bir tarafa bırakın. Yani onları çok sevmenizi filan, izole ediyoruz. Hangi üç ailenin çocuğu olarak karıştırılmış olmak isterdiniz ve hangi üç ailenin çocuğu, kesinlikle olmamak isterdiniz?
Hangi ailede doğmak istersiniz?