Jehan Barbur: Ruhsal olarak hasta olduğum yerde duramazdım
Jehan Barbur, Gümüşlük’te bahçesini suluyor, dostlarıyla içkisini içiyor. Bunun ona iyi geldiği ortada. “Yaşamaya çabalıyorum işte” diyor. Burada yavaş yavaş kendini toparlamaya çalıştığını anlatıyor. Tabii annesinin sözünü mıh gibi aklında tutarak… "Lütfen dik dur!"
DUVAR - Sanki sabah uyandığında ilk yaptığı şey melodilere, şiirlere sarılmak… Jehan Barbur adını duyunca aklıma ilk bunlar geliyor. Şimdilerde Bodrum Gümüşlük’te yaşıyor. Onu oraya götüren bir neden var elbette… Barbur bu nedeni “Mutsuz ve ruhsal olarak hasta olduğum bir yerde daha fazla duramazdım” sözleriyle açıklıyor.
Anlatılanlara göre Bodrum Gümüşlük’te müzikle iç içe komün bir yaşamın içindeymişsiniz. Hatta evinizin bir müzik üretim merkezi halinde olduğu söyleniyor…
Anlatılanlara her zaman inanmamak lazım sanırım. Komün bir hayatım yok burada. Sadece yazları, grup elemanlarım da Gümüşlük’e geldiği için, evde provalar ve çalışmalar yapılıyor. Onun dışında ben evde ekseriye yalnız bir hayat tercih ediyorum.
TEK RUTİNİM BAHÇE SULAMAK…
Nasıl yalnız bir hayat? Burada neler yapıyorsunuz gün içinde?
Gümüşlük’te güzel arkadaşlarım var. Gün içinde en az ikisiyle bir saatliğine dahi olsa görüşüyorum. Bunları yapabilmek için çok az zamanım oluyor çünkü işim sebebiyle genelde yollardayım. Köyde dinlenmeye ve dostlarımla olup, geceleri de kendime zaman ayırmaya çalışıyorum.
Aslına bakarsanız burada belli bir rutinim yok. Düzenli bir hayatım olmadığından hiçbir yerde bir rutine sahip değilim ne yazık ki. Buradaki tek rutinim, hayvanlarımı beslemek ve bahçemi sulamak. Mümkün olduğunca deniz kıyısına inmek, geceleri okumak, düşünmek ve yazmak... Bir de dostlarla rakı içip sohbet etmek.
‘KENDİMİ TOPARLAMAYA ÇALIŞIYORUM’
Gümüşlük’te yaşama kararı, müzik piyasasının kalbi İstanbul’dan uzak durmak anlamına geliyor çoğu müzisyen için. Sizce bu bir risk değil mi?
İstanbul’daki evimi kapatmadım. İş nedeniyle sıklıkla gidiyorum. Bir yerden taşınmış, bir yere yerleşmiş de değilim aslında. Yaşamaya çabalıyorum işte. Risk filan da artık umurumda değil. Çoğunlukla mutsuz ve ruhsal olarak hasta olduğum bir yerde duramaz hale geldim. Gümüşlük’te yavaş yavaş kendimi toparlamaya başlıyorum.
‘YAZMAK DELİLİĞİN ONAY GÖRDÜĞÜ TEK YER’
Sizi tanıyan biri “Günlük konuşmalarından da şarkı sözü çıkar” demişti. Aklınız, yüreğiniz hep müzikle mi çalışıyor?
Aslında evet. Aklım ve yüreğim benim, hep şiirle çalışır.
Yazmak peki? Yazmak, sizin için ‘ben de buradayım’ cümlesini kurduran bir şey mi?
Yazmak deliliğin onay gördüğü tek yer…
Bir filmi izlerken aklınıza birden sözler ve melodiler üşüşür mü?
Bir filme söz ve müzik yazacaksam eğer, ancak o gözle izlerim. O zaman müzik ve söz düşünürüm. Onun dışında sade bir izleğim. Kutluğ Ataman’ın “Kuzu” adlı filmine müzik yapmayı çok isterdim
Son olarak “Hayatta en çok gurur duyduğum insan, annem” diyorsunuz. Annenizin sizi hayatta canlı tutan cümlesi nedir?
Lütfen dik dur!