Kimsesizler Oteli hikayeleri I: Eskiden bayağı etiketim vardı, şimdi sokak bebesi olduk
Ankara Valiliği'nin sokakta kalanlar için hizmete açtığı 'Kimsesizler Oteli' sakinlerinden Yaşar Demirhan ile yaşadıklarını konuştuk. Demirhan, "Zamanında çok hızlı yaşadım" diyor.
ANKARA - Ankara Valiliği'nin hizmete açtığı ve evsizlerin kış aylarını geçirdiği “Kimsesizler Oteli”, 15 Mayıs'a kadar açık olacak. Uzun yıllar sanayide oto tamirciliği yapmış Yaşar Demirhan da otelin misafirlerinden. 7 çocuğu bulunan fakat anlaşmazlıkları nedeniyle çocuklarında kalamadığını söyleyen Demirhan, aile sıcaklığını oteldeki çalışanlardan gördüğünü ifade etti.
'ÇOCUKLARIMIN YANINDA BARINAMIYORUM'
Oto tamircisi Yaşar Demirhan 69 yaşında. Ankara'nın en iyi tamircileri arasında gösterildiğini söyleyen Demirhan kendi hikâyesini şu sözlerle anlattı; "7 çocuğum var. Hepsini evlendirdim, okuttum. Çocuklarımın yanında barınamıyorum. Misal, 'baba sigara içme benim evde' diyorlar. Benim de ağırıma gidiyor kalamıyorum. Otel köşelerinde yatıyordum daha öncesinde. Vatandaşın birisi buraya başvurmamı söyledi. Allah bin kere bunlardan razı olsun. Bize her bakımdan yardımcı oluyorlar. Yemeğimizi veriyorlar. Yatağımız on numara. Çalışanlar bile on numara kardeşim. Aile sıcaklığını ben burada gördüm."
Kimsesizler Oteli’nde kalanlara günde üç öğün yemek ikram ediliyor.
'ANKARA'DA ÇOK HIZLIYDIM'
Akciğer rahatsızlığı bulunan Demirhan otel görevlilerinin yönlendirmesiyle 15 Mayıs'tan sonra huzur evine yerleşmek istediğini söyledi. Demirhan şöyle devam etti; "Eskiden Ankara'da bayağı bir etiketim vardı. Şimdi de sokak bebesi olduk. Ankara'da zamanında çok hızlıydım. Ama düşüp kalkmayan bir Allahmış. Ben sokakta bir gariban göreyim onu giydirir kuşatırdım, cebine para koyardım. Kendi evlatlarım gibi 3- 4 tane yuva kurdum. Gideyim evlerine şimdi de beni ağırlarlar. Bir tanesi babasından çok beni sever. Bana 'gel amca bura da senin evin' diyorlar ama yapamıyorum."
'GÜZEL İNSANLAR DA ÇIKIYOR KARŞINA'
Hiçbir sosyal güvencesi olmayan Demirhan, "Gençken bu durumda olacağımı hiç düşünmezdim" diyor.
"Eşim ölmeseydi de keşke ben ölseydim. Demek ki biz çekecekmişiz. Beş oğlum var. Ben onları okuttum insan ettim. Hepsine eşit davrandım. Hepsi ekonomik durum olarak iyi. Şu zamanlarda mağdurum ama güzel insanlar da çıkıyor karşına. Burada Valilikte çalışanlardan birisi söyledi. 65 yaşından yüksek olduğum için otobüslere ücretsiz binebiliyormuşum. Sanayiye arkadaşlarımın yanına gidiyordum yürüyerek. Gittim çıkarttım o karttan otobüse biniyorum şimdi. Sonrasında da huzur evine yerleşmeyi düşünüyorum."