Mendil satan engelli Ömer Kızılkan: Diğer insanlara göre hayat şartlarımız çok zor

Mahsum Kara

DİYARBAKIR - Ömer Kızılkan 28 yaşında ve engelli bir birey. Sekiz yıldır geçinmek için Diyarbakır’ın işlek caddelerinde, kırmızı ışıkta bekleyen arabaların içindeki insanlara ve sokaktan geçenlere mendil satarak geçinmeye çalışıyor.

Mendil satmak için ısrarcı davranmıyor. Aksine, güler yüzlü ve samimi davranıyor herkese. Konuşma zorluğu çektiğinden çekingen bir tutumu var denilebilir.

Ayakta dururken konuşmakta zorlandığını söylüyor Ömer. Daha rahat konuşabilmek için satmaya çalıştığı mendilleri içine koyduğu sepetin önünde oturuyor. Hayatın kendisi için çok zor olduğunu, aldığı engelli maaşının ona ve ailesine yetmediğini, geçirebilmek için mendil satmak zorunda kaldığını söylüyor.

İNŞAATTA KAZA GEÇİRDİ, FELÇ OLDU

On üç yaşındayken çalıştığı inşaatta başına bir tahta düşüyor Ömer’in. Konuşmakta güçlük çekse de hayatıyla ilgili şunları söylüyor:

“Küçük yaşta babamı kaybettim. Yedi kişilik ailenin tek erkek çocuğuyum. Bu yüzden çocuk yaşta çalışmak zorunda kaldım. On iki yaşımda inşaatlarda çalışmaya başladım, yük taşıdım. Elimden ne iş gelirse onu yaptım. Aileme bakmak zorundaydım. Babamı kaybettikten sonra evin bütün yükü omuzlarımda kalmıştı. On üç yaşındayken çalıştığım inşaatta başıma bir tahta düştü ve uzun süre hastanede kaldım. Hastaneden sonra, vücudumun bir tarafı komple felç kaldığı için, üç sene boyunca evde yatalak kaldım. Üç yıldan sonra yavaş yavaş kendime geldim ama hala normal insanlara göre sol bacağımı ve sol kolumu kullanmakta zorluk yaşıyorum.

Ayaktayken konuşma zorluğu yaşıyorum, insanlarla sohbet etmek istersem oturmak zorundayım. Yoksa çok zorlanıyorum, hem dengede duramıyorum hem de konuşamıyorum. Vücudumun sol tarafı felç kaldığı için engelli maaşı almaya başladım ama aldığım engelli maaşı geçinmemize yetmiyor. Benim de durumum malum. İş için nereye başvuru yaptımsa bütün kapılar suratıma kapandı. Ben de sekiz sene önce ailemin geçimini sağlamak için sokak sokak dolaşarak mendil satmaya başladım. O gün bugündür her gün Diyarbakır sokaklarında bu işi yapıyorum.

Sabahın erken saatlerinde evden çıkıyor, akşama kadar para kazanmak için mendil satmaya çalışıyorum. Yaz, kış hiç fark etmiyor, her gün çıkmak zorundayım çünkü ailemin geçinmesi için bunu yapmam gerekiyor. Her gün her şey çok daha pahalı oluyor. Zaten halimiz ortada, her şeye bu kadar zam gelirken nasıl geçineceğimizi bilmiyorum. Engelli halimle bu işi yapmak beni çok zorluyor ama mecburum, başka çarem yok.”

'ÇALIŞABİLECEĞİM BİR İŞ İSTİYORUM'

28 yıl pek kolay geçmemiş Ömer için. Ekonomik sorunlar bir yandan, engelli olduğu için yaşadığı sorunlar bir yandan. Kendisi gibi engelli olup maddi sorunları olan insanların geçim sıkıntısı yaşadığını ve hayat şartlarının onlar için çok zor olduğunu söylüyor Ömer:

“Engelli bir yurttaş olarak diğer insanlara göre hayat şartlarımız çok zor. Görüyorsun, ayakta durmakta, günlük ihtiyaçlarımı bile karşılamakta zorlanıyorum. Elimden başka bir iş de gelmiyor. Ailemin maddi durumu iyi değil, ben bir engelli olarak elimden geleni yapmaya çalışıyorum ama hep eksik kalıyor.

Engelli olduğum için diğer insanlar gibi bu hayatı tam yaşayamıyorum. Hayatım felç olan vücudumun bir tarafı gibi hep eksik. Allaha şükür, sekiz senedir bu şekilde hayatımı devam ettiriyorum ama artık çok zorlanıyorum. Keşke diyorum o kazayı geçirmemiş olmuş olsaydım da aileme daha iyi bakma şansım olsaydı. Ama maalesef kazanın önüne geçemiyor insan. Benim gibi milyonlarca engelli yurttaş var. Yetkilerden tek isteğim para kazanabileceğimiz bir iş olanağı sağlamalarıdır. Biz zaten engelliyiz, hayatımızı devam ettirmekte zorlanıyoruz, en azından bizim için birazcık da olsa hayatımızı kolaylaştırabilirler. Umarım sesim onlara ulaşır ve biz engellilere bir  yardım eli uzanır.”