Nur Güleç: Akordeonu hayatımın eşlikçisi olarak belirledim

Güneş Uyanıker

DUVAR - Nur Güleç'in sözü ve bestesi kendisine ait olan teklisi 'Kafa', dinleyicilerle buluştu. İlk profesyonel enstrümantal bestesi olan 'Teselli', Youtube’da 250 bine yakın izlenme oranına ulaşan sanatçı, Umut Gülday ile beraber hazırladığı akustik caz cover projesi Dolmuş Akustik ile İstanbul’un çeşitli mekânlarında sahne almaya devam ediyor.

Mandolin kursuyla müzik hayatına başlayan Nur Güleç, lise ve üniversite yıllarında çeşitli rock gruplarında ritim gitar çalıp vokallik yaptı. Bunlara ek olarak akordeon öğrenmeye başladı. 2012-2014 yılları arasında Modern Müzik Akademisi'nin iki yıllık vokal programını bitiren ve eğitmenlik hayatına başlayan Güleç, aynı yıllarda yine MMA bünyesinde, Güç Başar Gülle eğitmenliğinde caz armoni yapısı ile kulak eğitimi tekniklerini çalışarak Berklee College of Music okulunun temel müfredatını tamamladı.

Eğitmen, akordeonist ve söz yazarı Nur Güleç ile hikâyesini ve müzik sektörünü konuştuk.

Dijital çağda bağımsız yapımcılığın ilerlediğini konuştuğumuz bir dönemde İstanbul’da olmak bir avantaj mı sizce?

Bundan 11 yıl önce İstanbul’a geliş amacı müzik yapmak olan biri olarak o zamandan bu zamana fikrim çok değişti. İstanbul çok enerjik ve kafa karıştırıcı bir şehir. Müzik yapmak ise belli bir disiplin ve farkındalık gerektiriyor. İstanbul’a geldiğimden beri bu şehrin bana sunduğu fırsatlar ve beni dönüştürdüğü karakterden çok memnunum. Ama müzisyenlik açısından halihazırda bir avantajı olduğunu düşünmüyorum.

Hem enstrümantal besteler hem de söz yazarlığı yapıyorsunuz. Bu durum yıllardır kafanızda olan bir üretim süreci miydi yoksa bir noktadan sonra kendiliğinden gelişen bir yapım süreci mi oldu?

Hayır, planlayarak yaptığım bir şey değildi. Bazen söz yazmaya, bazen de beste yapmaya yoğunlaşıyorum. Bazen yaptığım besteler söz istemiyor, bunu hissedebiliyorum. O bestenin zaten örtülü sözleri oluyor melodisinden dolayı. Her dinleyenin kendi hayal gücüyle sınırsız bir hissiyatı oluyor; ‘Teselli’ eserine gelen tepkilerden bunu gözlemledim. O yüzden bazı besteleri sözsüz yapmayı seviyorum. Bazıları ise sözleri olmadığında çok eksik oluyor, sözleriyle beraber bir bütün olarak müzik oluyor. Özet olarak, sözlü ya da enstrümantal bir bestenin kendisini nasıl tamamlanmış hissediyorsam o şekilde olmasını sağlıyorum.

'ORTAYA ÇIKAN ŞARKIDAN GURUR DUYMAM, HIZLI ÜRETİM YAPMAYA GÖRE DAHA ÖNEMLİ'

İlk tekliniz yakın zamanda çıktı. Müzik serüveninizin bu aşamasında yaşadığınız zorluklar ve avantajlar hakkında ne söylersiniz?

İlk teklim ‘Kafa’, kendim dinlemekten çok keyif aldığım, play tuşuna basmaktan memnun olduğum bir şarkı oldu. Şarkılarımda tek gözettiğim özellik bu. Kendim dinlemekte en ufak bir şüphe hissediyorsam o şarkıyı yayınlamıyorum. ‘’Hadi bu şarkı da böyle oluversin’’ diyemiyorum. Bu da hızlı bir üretim aşamasına ket vuruyor, dezavantaj olarak bunu söyleyebilirim. Ama günün sonunda ortaya çıkan şarkıdan gurur duymam, hızlı üretim yapmaya göre daha çok önemsediğim bir durum.

'SIRF BİR MEKÂNDA ÇALIYOR OLMAK İÇİN EDERİNDEN AZ ÜCRETLERİ KABUL ETMEYİN'

Zaman zaman sahne de alıyorsunuz. Sahnede olmanın tadı başkadır diye düşünüyorum. Genç sanatçılara yeterince alan tanınıyor mu? Sahne yolculuğuna yeni başlayacaklar için tavsiyeleriniz var mı?

Her yerde sahne alabilirsiniz ama yaptığınız müziğin değerini anlayacak vizyonu olan bir işletmecinin mekânında sahne almak, müziğinize ve verdiğiniz emeğe saygıya ve bütçeye yansıyor. Ülkedeki mekân sahiplerinin ve işletmecilerin çoğu mekânında canlı müzik istemesine rağmen, bunu aynı oranda değersizleştirmeye çalışıyor. Öyle yerlerde çalmıyoruz biz de.

Yeni başlayacaklara naçizane tavsiyem, müziğinize maddi ve manevi harcadığınız sermayeyi unutmayın ve sırf bir mekânda çalıyor olmak için ederinden az ücretleri kabul etmeyin. Bu sizin o mekânda iki ay sahne almanızı sağlayabilir ama bu durum canlı müzik sektörüne ve hayatını yalnızca sahneden kazanan müzisyenlere çok büyük darbe vuruyor.

'BERGAMA'DA DOĞUP BÜYÜMEK, İLKEL MÜZİKLE ELEKTRONİK MÜZİĞİ BİRLEŞTİRME GÜDÜSÜ OLUŞTURDU'

Doğup büyüdüğünüz şehrin müziğinize etkisini nasıl yorumluyorsunuz?

Doğup büyüdüğüm şehir olan Bergama’nın müziğime olan etkisine tek kelimeyle ‘’sentez’’ diyebilirim. Daha büyük bir şehirde doğup büyüseydim muhtemelen tamamen elektronik müzik yapıyor olurdum. Çok küçük olmayan, çok da büyük olmayan ortalama bir şehirde doğup büyümüş olmak, bende ilkel müzikle elektronik müziği birleştirme güdüsü oluşturdu. Yeni yaptığım şarkıların tarzı genelde bu şekilde.

Bir de enstrüman seçim hikâyenizi merak ediyorum. Akordeonla çalmaya nasıl karar verdiniz?

Kendimi bildim bileli şarkı söylemeyi çok sevdim ve çok söyledim. Çocukken müziği meslek edinmek gibi bir düşüncem yoktu. Sadece içimden sürekli müzik yapmak ve şarkı söylemek geliyordu. Mandolin, gitar, piyano, metalofon gibi birçok enstrümanla yakınlaştığım zamanlar oldu. Akordeon ise çok özel bulduğum ama sanki benim beceremeyeceğim bir enstrümanmış gibi mesafeli durduğum bir enstrüman oldu. "Amelie" filmini izleyip müziklerinin güzelliğine vurulduktan sonra, sinema salonunda henüz film bitmeden akordeonla ilgili hiçbir şüphe duymadan bu enstrümanı hayatımın eşlikçisi olarak belirledim.

Sahnede olmak, bestekarlık, öğretmenlik ve işin mutfağında olmak diye ayırırsak sizi en çok heyecanlandıran hangisidir?

Hepsinin kendine göre ayrı bir tılsımı, ayrı bir enerjisi var ve hepsi varoluşumun farklı kaynaklarını besliyor. Yaptığım bu işlerin müziğin farklı alanları olması, stresimi yönetmeyi, cesaretimi açığa çıkarmayı, istikrarlı bir şekilde egzersiz yapmayı, evrenle bağlantıda olmayı, sabrımı ve irademi ıslah etmeyi, bir bilgiyi farklı açılardan izah edebilmeyi deneyimletiyor bana. Tüm bu deneyimlerin ayrı ayrı zorlukları ve güzellikleri var, hepsi çok değerli benim için.

Şan ve akordeon eğitimi veriyorsunuz. Nasıl bir öğrenci kitleniz var? Ses eğitimi ve akordeon eğitim sürecinde farklı metotlar uyguluyor musunuz?

Öğrencilerim konusunda bu zamana kadar hep çok şanslı oldum. Genel olarak iyi iletişim kurduğum yetenekli öğrencilerim oldu. Akordeon, dışımızda vücudumuza giydiğimiz bir enstrüman. Ses ise içimizde organik olan bir enstrüman. Dolayısıyla bu iki enstrümanın ders tasarımları çok farklı. Şan derslerinde tekniğin yanında vücudunun ve psikolojinin rahat ve ses çıkarmaya hazır olması, sesten verim alabilmemiz ve malzememizi iyi işleyebilmemiz açısından teknik kadar önemli. O yüzden şan dersi daha çok kişinin sesiyle beraber karakterindeki sınırları da zorladığımız dersler olabiliyor. Bunlar olurken öğrencinin gerilmemesi, rahat olması en önemli unsur. Sesini geliştirmek isteyen birinden verim almak istiyorsanız egzersizleri yaptırırken öğrenciyi germemeniz gerekir. Şan eğitmeninin alamet-i farikası bence tam olarak burası. Aksi taktirde ona vermek istediğiniz eğitimi kişi istese de sesine ve zihnine geçiremez. Akordeon dersleri ise egzersiz disiplini, şarkıda problem yaşadığımız yeri tespit edip oradaki çözümü iyi bulma, tuşe, çoklu beyin koordinasyonu gibi başka başlıklar barındırıyor.

Sesin ve akordeonun bir ortak özelliği var ki ikisi de nefes almadan ses çıkaramayan enstrümanlar. Akordeonun körüğüne hava doldurmazsanız bastığınız tuşların sesi çıkmaz. Tıpkı nefes almadan sesimizi çıkaramayacağımız gibi

Son olarak geleceğe dair ne söylemek istersiniz?

Müzik konusunda beni ve karakterimi değiştiren dönüştüren farklı bir evreden geçiyorum. Hayalim, heybemdeki tüm şarkılarımı kendim dinlemekten memnun olacağım düzenlemelerle dinleyicilere sunmak. Sonrasını hep beraber paylaşıp aramızdaki sinerjiyi birlikte deneyimleyeceğiz.