71. Cannes Film Festivali'nden 'dedikodular'

Ahmet Boyacıoğlu

DUVAR - ‘Festivalin en tatlı yanı dedikodularıdır’ demiştim ya, şimdi size birkaç tanesini yazayım. Bir filmimiz Karlovy Vary Film Festivali’nde ana yarışmada yer alacak. Bir diğeri de Venedik Film Festivali’nin Ufuklar bölümüne kabul edildi. Bunlar sinemamız için güzel haberler ama ne yazık ki resmi olarak açıklanana kadar bu filmlerin isimlerini sizinle paylaşmam mümkün değil. Bu akşam Cannes Film Festivali Market Resepsiyonunda karşılaştığım Venedik Film Festivali’nin yönetmeni Alberto Barbera, bu bilgiyi nereden edindiğini ısrarla sordu, ‘bir gazeteci olarak bilgi kaynağını gizli tutmam gerektiğini’ kendisine aktardım. Umarım ne demek istediğimi anlamıştır.

Kenyalı Wanuri Kahiu’nun yönettiği Arkadaş (özgün adı Rafiki), festivalin Belirli Bir Bakış bölümünde yer alıyor. Uzunca bir süredir festivallerde izlediğim filmleri kendime göre sınıflandırıyorum: ‘Yazık Filmler’, ‘Yanlış Filmler’, ‘İzle - Unut Filmler’, ‘Yapılmasaymış Daha İyi Olurmuş Filmler’ gibi. Bu filmi nereye koymak gerek, bilemiyorum. Örneğin ‘Olmaması gereken filmler?’

Filmin yönetmeni bir söyleşide ‘Arkadaş’ı ‘bağımsız bir film’ olarak tanımlamış. Oysa film çok bağımlı, hatta inanılmayacak derecede bağımlı. Hiç üşenmeden filmin ortak yapımcısı olan ülkeleri ve filmin yapımına maddi katkıda bulunan kuruluşları yazacağım. Ortak yapımcılar: Güney Afrika, Fransa, Lübnan, Norveç, Hollanda, Almanya. Filmin yapımı öncesinde projeye destek veren kuruluşlar: (Jenerikten yazabildiğim kadarıyla) Arte, Hubert Bals Fonu, Fransız Ulusal Film Merkezi (CNC), Dünya Sinema Fonu, Berlin Film Festivali Ortak Yapım Pazarı, Alman Film Fonu vs.

Filmin oldukça basit olan konusuna gelince: Nairobi’de yaşayan lise çağlarında iki kız birbirlerine aşık oluyorlar. (olabilir, aşk kural tanımaz) İkisinin babası da yerel politikacı ve seçimlerde birbirlerine rakipler. Bir sürü ortak yapımcıya karşın az paraya yapılmış izlenimini uyandıran ‘Arkadaş’ta, uzun bir süre perdede sadece on üç kişi görüyoruz. Toplumda hiç hoş karşılanmayan bu lezbiyen ilişkinin ortaya çıkmasıyla, homofobi, dayak ve linç girişimleri birbirlerini takip ediyor. Bir karikatürden ileriye gidemeyen papaz da kızlardan birinin içine girdiği düşünülen şeytanı, tüm uğraşılara karşın çıkartamıyor.

KENYA'DA YASAKLI

Eşcinselliğin kanunen yasak olduğu bir ülkede, bir lezbiyen öyküsü anlatmaya soyunmak tabii ki cesur bir davranış. Ancak Cannes Film Festivali’ne seçilen ilk Kenya filmi olmasına karşın, filmin Kenya’da yasaklanmasına yönetmenin şaşırmasını anlamak da mümkün değil. Ne bekliyordu ki? Bu yasağın CNN televizyonunda bir tartışmaya konu olması ise film için çok büyük bir reklam olmuş. Bana bazan bu olaylar önceden planlanıyormuş ve sanki projenin bir parçasıymış gibi geliyor. ‘Arkadaş’ın Kenya’da yasaklanması, filmin popularitesinin artmasına neden olmuş mudur acaba?

Aslında hiçbirimiz ırkçı değiliz. Ancak bu Afrikalılar da hiç hoşgörülü değil. (filmde öyle görünüyor) Üstelik kendilerine medeniyet getirmek isteyen Avrupalıları hiç neden yokken öldürdüklerini de birçok defa fimlerde izledik! Biraz vahşi oldukları söylenebilir!Üstelik aralarında yamyamlar da var(mış)!

Son yıllarda Arte televizyonunda Avrupalıların Afrikayı hala nasıl sömürdükleri ile ilgili çok ilginç belgeseller izliyorum ama böyle filmler film festivallerinde hiç gösterilmiyor. Nedense!

71. Cannes Film Festivali Herkes Biliyor ile açıldı