Senin hiç galaksin oldu mu?
Burçin’e çok sevindim. Böyle durumlarda tam nasıl sevinilir bilemediğim ve tuhaf hareketler yapıp madara olmamak için milli reflekslerimizi gözden geçirdim. Aklımdan birkaç sevinme sahnesi geçti. Vilele vilele zılgıt çekmekten, balkona çıkıp havaya ateş etmeye kadar alternatifleri ışık hızıyla değerlendirdim. Bireysel silahsızlığıma yanıp vazgeçtim ateş etmekten.
Beklenen güzel haber ABD’den geldi. Bizim kızlardan biri, Burçin mutlu Pakdil, sen git galaksi bul!
Minesota Duluth Üniversitesi'nde doktora yapıyor Burçin. Öyle gezegen mezegen değil, bildiğin galaksi! Yeni galaksi, PGC 1000714 katalog numarasıyla kayıtlara geçti. Burçin’in galaksisi diyorlar artık ona. Bir nevi Burçin’in yeri anlamında.
En son Aziz Sancar’da, ondan önce de Orhan Pamuk’ta böyle sevinmiştim. Fakat hep söylerim, yeter ki bizim kızlara az biraz yer açın, daha neler olur neler. Memleketimizde halk eğitim marifetiyle yapılan ‘anne kız okuldayız’ kampanyalarının nerelere varacağını tahmin et artık!
Buraya yazıyorum, o Tanrı parçacığı arama işini var ya, bizden bi bacımıza versinler gör… Yol, yemek ve ful sigorta şartıyla tabi. Kuşluk vakti başlasın işe, ikindi ezanı iş tamam. Ödemede sıkıntı olmayacak ama. Parça başı da olur. Sıkıntı şu, bizimki bulmaya bulur fakat, hemen elinden alacaksın o parçacığı. Allah vermeye bulduktan sonra çantasına atarsa, ebedi billah daha da bulamayız. Kaybedilen parçayı düşünürsen, geleceğinin maneviyatını sıfırlayan Türk olarak tarihe geçebilir.
Burçin’e çok sevindim. Böyle durumlarda tam nasıl sevinilir bilemediğim ve tuhaf hareketler yapıp madara olmamak için milli reflekslerimizi gözden geçirdim. Aklımdan birkaç sevinme sahnesi geçti. Vilele vilele zılgıt çekmekten, balkona çıkıp havaya ateş etmeye kadar alternatifleri ışık hızıyla değerlendirdim. Bireysel silahsızlığıma yanıp vazgeçtim ateş etmekten.
Ruhum hareket istiyor ama yol bulamıyorum… Dedim dur bari karşı apartmandan birinin camını kırayım. Hanıma sordum ‘daş yok mu daş?’ diye. Cevap vermedi. Beni ciddiye almamasına içerlemedim ama Burçin’in bilimsel başarısına vereceğim desteği engellediği için astrofizik adına üzüldüm.
Boru değil, galaksi bulmuşuz! Öyle kuru kuru da sevinilmez. Sonra aklıma Flash TV geldi. Kanalı sabitledim, yayıldım koltuğa, kumandayı salladım tekliye. Her an bir sevindirici haber almamız kuvvetle muhtemel olduğundan, yedi gün yirmi dört saat nöbetçi ‘halay yeri inceleme’ ekiplerimiz, eğlencenin hakkını vermeye devam ediyordu. Başarıda azim kadar istikrarın da önemi tartışılmaz zira.
Değerli bilim kadınımız Burçin bekâr mıdır bilmiyorum. Böyle galaksi bulmuş biriyle davul dengi dengine mantığıyla evlenilemeyeceği kesin. Kız isteme esnasında Burçin evsafında birinin babası, ‘oğlumuz ne iş yapıyor?’ sorusunu nasıl da keyifle sorar! ‘Hayır, bizim kızın galaksisi var da o yüzden şeettim, kendi bulduydu…’
Ya da bu zekâda bir kadınla mantık evliliği falan yapmaya çalışan erimize de ayrı üzülelim! Üstelik, ‘Gözü yüksektelik’ ve ‘havalılık’ tanımlarını da gözden geçirsek yeridir. Çıta çok yükseldi.
Temas etmeden geçemeyeceğim bir diğer mevzu daha var. Bilimsel başarı söz konusu olduğunda aklıma hep ÖSS birincileri gelir. Ne bileyim işte! Aklıma hep dereceye girmek falan geliyor. Gözlüklü, süveterli çocuklar vardı ya. Sahi, n'oldu onlar?
‘Başarımı dershaneme ve okuldaki öğretmenlerime borçluyum’ diyen ama fotoğrafı dershane sahibiyle çektiren, en son okuduğu soru bankasından bir alıntıyla konuşmasına devam etmesi umulan düşünürlerimiz?
Toplumsal mesajımı da vermenin hazzıyla başta Burçin Mutlu Pakdil’i, Flash TV’yi kutluyorum.